കവിത

ബുദ്ധൻ 

പിറക്കുന്നു!

• സൂരജ്

ഹേ തഥാഗത..

അറിയുന്നു ഞാൻ നിന്നെ,

നാലു ധർമ്മങ്ങളും,

അഷ്ടാംഗമാർഗവു- 

മറിഞ്ഞവൻ നീ!

സഹ്യാദ്രിഗിരി ശൃംഗങ്ങളിൽ,

ചൈത്യസ്‌മൃതികളിൽ-

ധ്യാനമഗ്നനാം ബോധിസത്വൻ!

അഴലിന്നാഴി കടഞ്ഞമൂർത്തമാം-

അമൃതകുംഭം പകർന്നവൻ!

ഉണർന്നവൻ നീ നിദ്രയിലും-

ഉണർവ്വിൽ ഉയർന്നവൻ!!

ഹേ, ഝായക....

നിനക്കു പിൻപേ വന്ന

ഒരായിരം ബുദ്ധന്മാരുടേതാം 

വിഹാരവിശ്വം ഇത്..

നീയരുളിയ ധർമ്മപഥത്തിൽ-

ചോരപ്പുഴ ഒഴുക്കിയോർ,

കാഷായം കാൽക്കീഴേ 

ചവട്ടിമെത്തിച്ചവർ,

മണ്ണിനും പെണ്ണിനും വിലപറഞ്ഞ-

മിതാർത്തി തീർത്തവർ,

കൃഷ്ണനും ക്രിസ്തുവിനും നബിക്കും

കുറുകെ ഇരുതല വാളോങ്ങിയർ!!

ഹേ, അമിതാഭ....

പരമാനന്തമാം മഹാ-

പരിനിർവ്വാണം അണഞ്ഞതെന്തേ നീ?

പാപിക്കും മദ്ധ്യമമാർഗം അരുളി,

ത്യാഗത്തിൻ പൊൻകിരണങ്ങൾ ചൊരിഞ്ഞതെന്തേ?

ചിന്തനം ജ്ഞാനംപോൽ ശ്രേയസ്കരമെങ്കിലും-

ഇന്ന് ഞാനറിയുന്നു...

നിദ്രാലസ്യത്തിൽ മുഴുകിയ 

നീയാം ബുദ്ധനെ...

ജനനമരണചക്രങ്ങൾക്കതീതനാം ബുദ്ധാ...

സഹസ്രകോടി സൂര്യതേജസ്സോടിനിയും,

നീ ഭൂജാതനാവട്ടെ.....

ജ്ഞാനം ത്യജിച്ചു ത്യാഗം രചിക്കട്ടെ.!!

••

                                    സൂരജ്

ചെങ്ങന്നൂരിനടുത്ത് കൊഴുവല്ലൂർ സ്വദേശി.